धरां मातृभूमिं भजामो मुदा

धरां मातृभूमिं भजामो मुदा।

नमामो नमामो नमामो वयम्।।

कला नाटकानां मनोहारिणी,
प्रवाहे कवीनां रसैः वर्धिते ।
धृतेः मानवानां महो सत्पथे,
विभा भाति यत्रास्ति सा निश्चला ।।

शस्यशाकादिभिः सौख्यदा कामदा,
पद्मरागादिरनैरहो भूषिता ।
रक्तपीतादिवर्णैः प्रसूनैः सदा,
दर्शनीया प्रभा तादृशीं मातरम् ॥

वायुवेगेन वै देहकान्तिप्रदाम्
कानने तां पिकैः कूजितां हर्षदाम् ।
आम्ररम्भावटैः शोभितां शाश्वतम्,
गुञ्जितां भो ! द्विरेफैश्च मे मातरम् ॥

कार्यदक्षं रिपुं प्राप्य ते निर्भयाः,
यत्र वीरा: रणे भीषणे सम्मुखे ।
रक्तपातैः धरां रञ्जकाः पूजका:,
कीर्तिताः कौमुदी कारकाः कोविदैः ॥

गान्धिनः सेवकैः पूजितां शाश्वतं
देशभक्तैश्च प्राणार्पणैः रक्षिताम् ।

वन्दनीयां सुरैः दर्शनीयां नरैः,
संश्रयेऽहं हृदा मातरं भारतम् ॥

 

लेखकः- श्री सर्वेशकुमार तिवारी

श्रीचेतनज्योतिसंस्कृतमहाविद्यालयः, हरिद्वारम्